Περιμένει στην επόμενη στροφή

Ενα παλιό ρητό λέει ότι, «για να γίνεις αρχηγός, αρκεί να βρεις ένα πλήθος που βαδίζει και να μπεις μπροστά του». Ο Δ. Αβραμόπουλος είναι σίγουρα ο άνθρωπος που παρατηρεί με μεγάλη προσοχή πού πηγαίνει το πλήθος και, κατά καιρούς, αποπειράται να μπει μπροστά.

Οταν βλέπει, όμως, το πλήθος να στρίβει, συνήθως στρίβει κι εκείνος.
Αλλωστε το πλαίσιο στο οποίο κινείται με άνεση είναι περισσότερο εκείνο της διπλωματίας, των συνθέσεων και του πολιτικού σαβουάρ βιβρ, παρά του ρίσκου και της σύγκρουσης.
Κάθε φορά, λοιπόν, που τα πράγματα οδεύουν στα άκρα, με αβέβαιη έκβαση, αναζητεί οδό διαφυγής. Και, όταν τολμά ένα δυνατό βήμα μπροστά, δεν διστάζει να κάνει το βήμα πίσω.
Ακριβώς όπως ένας σέρφερ, θέλει να πλανάρει πάνω στα κύματα, αλλά εγκαταλείπει ο ίδιος τη σανίδα προκειμένου να μην ανατραπεί. Η έγκαιρη αποχώρηση, άλλωστε, είναι πάντα προτιμότερη από μια ήττα όταν έχεις φιλόδοξους και μακρόπνοους στόχους.
Από τον «Ρήγα» στην Κοτζιά
Στα χρόνια της μεταπολίτευσης, όταν στα πανεπιστήμια ήταν συντριπτική η κυριαρχία της αριστεράς, ο φοιτητής του Πολιτικού Τμήματος της Νομικής, Δημήτρης Αβραμόπουλος, ήταν με τον Δημοκρατικό Αγώνα, την παράταξη του ΚΚΕ εσωτερικού.
*Μετά το 1981, με το ΠΑΣΟΚ κυρίαρχο, ως διπλωμάτης πλέον, βρίσκεται στο γραφείο του Α. Παπανδρέου ως συνεργάτης του Χρ. Μαχαιρίτσα.
*Από το 1989 ως το 1991, όμως, με την πολιτική αστάθεια της εποχής, μεταπηδά στο αντίπαλο στρατόπεδο: Αναλαμβάνει διπλωματικός σύμβουλος του Κ. Μητσοτάκη και μάλιστα το 1993 γίνεται διευθυντής του διπλωματικού του γραφείου, όταν ο τότε αρχηγός της Ν.Δ. γίνεται πρωθυπουργός.
*Τον Οκτώβριο του 1993 εκλέγεται βουλευτής στην Α' Αθηνών, αλλά η χρονιά του θα είναι η επόμενη: Ο νέος πρόεδρος της Ν.Δ., Μ. Εβερτ, τον προτείνει για τον Δήμο Αθηναίων, απέναντι στον «πολύ» Θ. Πάγκαλο.
*Το αποτέλεσμα; Ο συγκρουσιακός Πάγκαλος δεν ξέρει από πού να πιαστεί στον «στρογγυλό» του αντίπαλο. Του δίνει το προσωνύμιο «ο κύριος τίποτα» και τον φέρνει στην πρώτη θέση της συμπάθειας μεταξύ των Αθηναίων.
*Το γραφείο του στην πλατεία Κοτζιά σύντομα του φαίνεται πολύ μικρό και δεν κρύβει ότι η φιλοδοξία του είναι να κυβερνήσει την Ελλάδα. Πώς;
Διατυπώνοντας την άποψη πως «ο βιοϊστορικός κύκλος των κομμάτων έχει κλείσει», ποντάρει στις δημοσκοπήσεις, που δείχνουν εκείνη την περίοδο ότι περίπου 30% των πολιτών αποτελούν εν δυνάμει ψηφοφόρους του.
*Τον Μάρτιο του 2001, ιδρύει το Κίνημα Ελευθέρων Πολιτών. «Ανοίξαμε και σας περιμένουμε» λέει ο νέος αρχηγός στο νέο «μαγαζί», αλλά η πελατεία αποδεικνύεται περιορισμένη.
*Διαλύει το ΚΕΠ τον Ιούνιο του 2002. Τόσο αιφνιδιαστικά όσο είχε ανακοινώσει και την ιδρυτική του διακήρυξη, και στο ίδιο μέρος, το Ζάππειο.
*Η επάνοδος στο «μαντρί» το Φεβρουάριο του 2004 είναι μονόδρομος, αλλά ο Κ. Καραμανλής τον κρατάει σε απόσταση, λόγω «παρελθόντος».
Του αναθέτει το νεοσύστατο υπουργείο Τουρισμού και κατόπιν το φθοροποιό υπουργείο Υγείας, τον οποίο όμως δεν τον φθείρει. Αν και έξω από τα κέντρα αποφάσεων, στις τελευταίες εκλογές είναι από τους ελάχιστους υπουργούς που διασώζονται.
*Στη διάρκεια της πενταετίας Καραμανλή αν και συχνά είχε σοβαρές διαφωνίες, δεν βγήκε ποτέ να τις εκφράσει ανοιχτά. Μέτρησε ξανά ο μη συγκρουσιακός χαρακτήρας του, αλλά και ο υπολογισμός ότι κάποτε θα είναι εκείνος που τελικά θα εκφράσει τον καραμανλικό κορμό του κόμματος απέναντι στην Ντόρα Μπακογιάννη.
Από το 2007, άλλωστε είχε οργανώσει ειδικό δείπνο στο σπίτι του προς τιμήν του Πέτρου Μολυβιάτη, με συνδαιτυμόνες προβεβλημένους εκπροσώπους του ιστορικού καραμανλισμού.
*Η πρόσφατη ήττα της Ν.Δ. τον βρήκε έτοιμο για το μεγάλο βήμα, με όπλο την υψηλή δημοτικότητά του (το πλήθος που λέγαμε) και την ενθάρρυνση περίπου 70 βουλευτών, της προηγούμενης κοινοβουλευτικής ομάδας της Ν.Δ., που περνούσαν από το γραφείο του αφήνοντας την εντύπωση ότι ασφαλώς θα ταχθούν στο πλευρό του.
Ο λόγος του πάντα μη συγκρουσιακός, ενώ και οι προσωπικές επιθέσεις απουσίαζαν από τη φαρέτρα του.
Η εσωκομματική αριθμητική
Οταν, ωστόσο, φουντώνει η μάχη και αρχίζουν να βγαίνουν τα μαχαίρια, ο Δημ. Αβραμόπουλος βλέπει κάτι να μην πηγαίνει καλά: Με την Ντόρα Μπακογιάννη από τη μια να εκφράζει το κεντροδεξιό κομμάτι και τον πρώην υπουργό Πολιτισμού το λαϊκοδεξιό, ταλαντεύεται. Την ίδια στιγμή οι φίλοι του βουλευτές σφυρίζουν αδιάφορα και ο συνομιλητής του Π. Παναγιωτόπουλος εύχεται να υποδεχθεί ξανά τον Α. Σαμαρά στο Περιστέρι ως αρχηγό.
*Στη τελευταία συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής της Ν.Δ., ο πρώην υπουργός Υγείας διαπιστώνει ότι επαναλαμβάνεται η ιστορία του ΚΕΠ: η γενική αποδοχή του δεν βρίσκει έκφραση στη μίζερη εσωκομματική αριθμητική. Ετσι, το βράδυ καταλήγει στον γνωστό δρόμο της απόσυρσης.
*Θα μείνει ουδέτερος; Οι απόψεις του είναι πιο κοντά στην Ντόρα Μπακογιάννη και πολλοί συνεργάτες του εισηγούνται να τοποθετηθεί ανοιχτά υπέρ της πρώην υπουργού Εξωτερικών, ιδίως μετά τη συνάντηση των δύο, την Παρασκευή. Στη μιάμιση ώρα που μίλησαν στο γραφείο του Δ. Αβραμόπουλου, οι δύο συμφώνησαν σε πολλά.
Ομως, από την πλευρά του ο ίδιος βεβαιώνεται ότι θα τηρήσει στάση ουδετερότητας. Αραγε, αυτή τη φορά οι διαβεβαιώσεις του θα επαληθευθούν;
*Ο Δ. Αβραμόπουλος θα δει στις 29 Νοεμβρίου τον νέο αρχηγό να εκλέγεται από τη «βάση» του κόμματος, με τον τρόπο δηλαδή που εκείνος πρότεινε. Το όνομά του ωστόσο θα απουσιάζει από τη λίστα των υποψηφίων.
Στην περίπτωση αυτή το πλήθος των «γαλάζιων» θα βαδίζει προς την εσωκομματική κάλπη, αλλά εκείνος δεν θα μπει μπροστά του. Θα το βλέπει από μακριά. Για πόσο καιρό;
*Η δημοτικότητά του παρ' όλα τα σκαμπανεβάσματα παραμένει υψηλή. Οπότε, σε κάποια στροφή είναι πιθανόν να το συναντήσει και πάλι.

ΠΗΓΗ: enet.gr