Γράφει ο ΛΑοΚοΩΝ
Όταν βρισκόταν στα σκαριά η επανέκδοση του «Ελεύθερου Τύπου», ερωτώμενος ένας από τους πολιτικούς συντάκτες του, πως θα ήταν στη νέα της εποχή η εφημερίδα, απάντησε: «παραταξιακή και ανεξάρτητη».
Όταν βρισκόταν στα σκαριά η επανέκδοση του «Ελεύθερου Τύπου», ερωτώμενος ένας από τους πολιτικούς συντάκτες του, πως θα ήταν στη νέα της εποχή η εφημερίδα, απάντησε: «παραταξιακή και ανεξάρτητη».
Ο προσδιορισμός «παραταξιακή» κατέπεσε από τη στιγμή που μάθαμε ποιοι θα εμφανίζονταν ως εκδότες της. Χρησιμοποιούμε την έκφραση «θα εμφανίζονταν ως…» διότι δεν είμαστε απολύτως πεπεισμένοι ότι οι δύο κύριοι στους οποίους θα αναφερθούμε αμέσως στη συνέχεια, διαθέτουν την οικονομική επιφάνεια για να αποκτήσουν, ειδικότερα διαδεχόμενοι το ζεύγος των κκ. Θεόδωρου και Γιάννας Αγγελοπούλου στην ιδιοκτησία, μία τέτοια εφημερίδα. Ως εκδότες λοιπόν εμφανίστηκαν οι κκ. Μπενέκος και Σκαναβής, στελέχη του Τύπου και οι δυο τους, που ανδρώθηκαν και καταξιώθηκαν μέσα στον εκδοτικό όμιλο των συμφερόντων του κου. Γιώργου Μπόμπολα. Ο πρώτος ως δημοσιογραφικό στέλεχος, ο δεύτερος ως διοικητικό.
Εδώ, να αναφέρουμε ότι μία παραταξιακή εφημερίδα, πρέπει να βγαίνει από εκδότες που ανήκουν στην παράταξη, αλλιώς δεν είναι παραταξιακή. Γι’ αυτό το λόγο, ουδέποτε μπορούσε κανείς να αμφιβάλει για την αυθεντικότητα της πολιτικής γραμμής της «Απογευματινής» του Νίκου Μομφεράτου, της «Βραδυνής» του Τζώρτζη Αθανασιάδη, του «Ελεύθερου Τύπου» του Άρη Βουδούρη, του «Αδέσμευτου Τύπου» του Δημήτρη Ρίζου.
Στην περίπτωση των κκ. Μπενέκου και Σκαναβή, έχουμε κάθε λόγο να αμφιβάλλουμε για την παραταξιακή τους προέλευση ή ταυτότητα. Και τούτο, όχι μόνο λόγω του γεγονότος, ότι και οι δύο αποτελούν επαγγελματικά δημιουργήματα του κου. Μπόμπολα (τα εκδοτικά και εργολαβικά ενδιαφέροντα του οποίου ανέκαθεν βρίσκονταν απολύτως ταυτιζόμενα με την ανάγκη δημοσιογραφικής υποστήριξης του συστήματος ΠαΣοΚ). Αλλά και λόγω του γεγονότος, ότι έχουν στο παρελθόν καταθέσει απτά δείγματα της πολιτικής τους τοποθέτησης. Ειδικά ο κος. Μπενέκος, τόσο στο «Έθνος», όσο και στο «Ποντίκι», στο οποίο εμφανιζόταν μέχρι κάποια εποχή ως συνεκδότης με τον κο. Αντώνη Δελατόλα – «παιδί» του κου. Μπόμπολα επίσης.
Πάμε και στον προσδιορισμό «ανεξάρτητη», αν και καταλαβαίνετε ότι «παραταξιακή και ανεξάρτητη» είναι ασύμβατα, ακόμη και ως έννοιες.
Ούτε και το «ανεξάρτητη», ως προς την πολιτική γραμμή της, ισχύει για τη συγκεκριμένη εφημερίδα. Θα ακουγόταν εν μέρει αυθαίρετο να ισχυριζόταν κανείς και μάλιστα μετά βεβαιότητος, ότι δεν μπορεί να ισχύει το «ανεξάρτητη» εφόσον ο νέος «Ελεύθερος Τύπος» κινείται στη γραμμή της προώθησης των ενδιαφερόντων του κου. Μπόμπολα, διότι κάτι τέτοιο θα ήταν δύσκολο να αποδειχτεί ως προς την αλήθεια του. Και όμως πρώιμες, αλλά πειστικές ενδείξεις, κατατείνουν προς μία τέτοια υπόθεση. Και οι ενδείξεις αυτές, προέρχονται από τη δημοσιογραφική κάλυψη του θέματος της διαδοχής του κου. Καραμανλή, στην προεδρία της Νέας Δημοκρατίας.
Ας αναφέρουμε το πιο χαρακτηριστικό, πρόσφατο παράδειγμα, που είναι το χθεσινό.
Ο κος. Άρης Σπηλιωτόπουλος εκδηλώνει δημόσια την υποστήριξή του στην κα. Ντόρα Μπακογιάννη και αυτό, εκτιμάται από τους περισσότερους αναλυτές ως σημαντικό πολιτικό και προεκλογικό αντίβαρο έναντι της σύμπραξης ανάμεσα στους κκ. Αντώνη Σαμαρά και Δημήτρη Αβραμόπουλο. Ο «Ελεύθερος Τύπος» πως επιλέγει να αποδώσει στο πρωτοσέλιδό του (το οποίο βλέπετε και στη φωτογραφία) αυτή την εξέλιξη; Ως ένα γεγονός που έλαβε την ευλογία των κκ. Έβερτ, Σιούφα, Σουφλιά. Για τους έχοντες δημοσιογραφική γνώση και πείρα, αυτό αποτελούσε το πιο ύπουλο χτύπημα, διότι σε ένα σημαντικό πολιτικό γεγονός που διατηρεί τη δική του αυτόνομη αξία, αποδόθηκε μία ευτελής αναγωγή ως προς την παρέμβαση τρίτων, παρένθετων προσώπων, όχι ελκυστικών μάλιστα (για διαφορετικούς λόγους ο καθένας), στον απλό κόσμο της ευρύτερης παραταξιακής βάσης που περιβάλλει τη ΝΔ. Σε αντίστιξη όμως, ουδεμία παρόμοια προσπάθεια αναγωγών σε παρεμβάσεις ή σκοπιμότητες έγινε στην περίπτωση της σύμπραξης ανάμεσα στους κκ. Σαμαρά και Αβραμόπουλο.
Θα κρίναμε τη γραμμή του «Ελεύθερου Τύπου» απλά ως μεροληπτική, εάν δεν ταυτιζόταν με την προτίμηση που έχουν εκδηλώσει ως προς το θέμα της προεδρίας της ΝΔ, το «Έθνος», η «Ημερησία» και το «Πρώτο Θέμα» - όλες συμφερόντων του κου. Μπόμπολα. Με τη μόνη διαφορά ότι αυτές το πράττουν απροκάλυπτα, διότι δεν έχουν καν να νοιαστούν εάν εξαγριώνονται οι δεξιοί αναγνώστες, τους οποίους ούτως ή άλλως δεν διαθέτουν στο αναγνωστικό κοινό τους, ενώ ο «Ελεύθερος Τύπος» το πράττει συγκεκαλυμμένα και επιδέξια –και αυτό είναι το χειρότερο, δημοσιογραφικά και δεοντολογικά.
Εδώ, να αναφέρουμε ότι μία παραταξιακή εφημερίδα, πρέπει να βγαίνει από εκδότες που ανήκουν στην παράταξη, αλλιώς δεν είναι παραταξιακή. Γι’ αυτό το λόγο, ουδέποτε μπορούσε κανείς να αμφιβάλει για την αυθεντικότητα της πολιτικής γραμμής της «Απογευματινής» του Νίκου Μομφεράτου, της «Βραδυνής» του Τζώρτζη Αθανασιάδη, του «Ελεύθερου Τύπου» του Άρη Βουδούρη, του «Αδέσμευτου Τύπου» του Δημήτρη Ρίζου.
Στην περίπτωση των κκ. Μπενέκου και Σκαναβή, έχουμε κάθε λόγο να αμφιβάλλουμε για την παραταξιακή τους προέλευση ή ταυτότητα. Και τούτο, όχι μόνο λόγω του γεγονότος, ότι και οι δύο αποτελούν επαγγελματικά δημιουργήματα του κου. Μπόμπολα (τα εκδοτικά και εργολαβικά ενδιαφέροντα του οποίου ανέκαθεν βρίσκονταν απολύτως ταυτιζόμενα με την ανάγκη δημοσιογραφικής υποστήριξης του συστήματος ΠαΣοΚ). Αλλά και λόγω του γεγονότος, ότι έχουν στο παρελθόν καταθέσει απτά δείγματα της πολιτικής τους τοποθέτησης. Ειδικά ο κος. Μπενέκος, τόσο στο «Έθνος», όσο και στο «Ποντίκι», στο οποίο εμφανιζόταν μέχρι κάποια εποχή ως συνεκδότης με τον κο. Αντώνη Δελατόλα – «παιδί» του κου. Μπόμπολα επίσης.
Πάμε και στον προσδιορισμό «ανεξάρτητη», αν και καταλαβαίνετε ότι «παραταξιακή και ανεξάρτητη» είναι ασύμβατα, ακόμη και ως έννοιες.
Ούτε και το «ανεξάρτητη», ως προς την πολιτική γραμμή της, ισχύει για τη συγκεκριμένη εφημερίδα. Θα ακουγόταν εν μέρει αυθαίρετο να ισχυριζόταν κανείς και μάλιστα μετά βεβαιότητος, ότι δεν μπορεί να ισχύει το «ανεξάρτητη» εφόσον ο νέος «Ελεύθερος Τύπος» κινείται στη γραμμή της προώθησης των ενδιαφερόντων του κου. Μπόμπολα, διότι κάτι τέτοιο θα ήταν δύσκολο να αποδειχτεί ως προς την αλήθεια του. Και όμως πρώιμες, αλλά πειστικές ενδείξεις, κατατείνουν προς μία τέτοια υπόθεση. Και οι ενδείξεις αυτές, προέρχονται από τη δημοσιογραφική κάλυψη του θέματος της διαδοχής του κου. Καραμανλή, στην προεδρία της Νέας Δημοκρατίας.
Ας αναφέρουμε το πιο χαρακτηριστικό, πρόσφατο παράδειγμα, που είναι το χθεσινό.
Ο κος. Άρης Σπηλιωτόπουλος εκδηλώνει δημόσια την υποστήριξή του στην κα. Ντόρα Μπακογιάννη και αυτό, εκτιμάται από τους περισσότερους αναλυτές ως σημαντικό πολιτικό και προεκλογικό αντίβαρο έναντι της σύμπραξης ανάμεσα στους κκ. Αντώνη Σαμαρά και Δημήτρη Αβραμόπουλο. Ο «Ελεύθερος Τύπος» πως επιλέγει να αποδώσει στο πρωτοσέλιδό του (το οποίο βλέπετε και στη φωτογραφία) αυτή την εξέλιξη; Ως ένα γεγονός που έλαβε την ευλογία των κκ. Έβερτ, Σιούφα, Σουφλιά. Για τους έχοντες δημοσιογραφική γνώση και πείρα, αυτό αποτελούσε το πιο ύπουλο χτύπημα, διότι σε ένα σημαντικό πολιτικό γεγονός που διατηρεί τη δική του αυτόνομη αξία, αποδόθηκε μία ευτελής αναγωγή ως προς την παρέμβαση τρίτων, παρένθετων προσώπων, όχι ελκυστικών μάλιστα (για διαφορετικούς λόγους ο καθένας), στον απλό κόσμο της ευρύτερης παραταξιακής βάσης που περιβάλλει τη ΝΔ. Σε αντίστιξη όμως, ουδεμία παρόμοια προσπάθεια αναγωγών σε παρεμβάσεις ή σκοπιμότητες έγινε στην περίπτωση της σύμπραξης ανάμεσα στους κκ. Σαμαρά και Αβραμόπουλο.
Θα κρίναμε τη γραμμή του «Ελεύθερου Τύπου» απλά ως μεροληπτική, εάν δεν ταυτιζόταν με την προτίμηση που έχουν εκδηλώσει ως προς το θέμα της προεδρίας της ΝΔ, το «Έθνος», η «Ημερησία» και το «Πρώτο Θέμα» - όλες συμφερόντων του κου. Μπόμπολα. Με τη μόνη διαφορά ότι αυτές το πράττουν απροκάλυπτα, διότι δεν έχουν καν να νοιαστούν εάν εξαγριώνονται οι δεξιοί αναγνώστες, τους οποίους ούτως ή άλλως δεν διαθέτουν στο αναγνωστικό κοινό τους, ενώ ο «Ελεύθερος Τύπος» το πράττει συγκεκαλυμμένα και επιδέξια –και αυτό είναι το χειρότερο, δημοσιογραφικά και δεοντολογικά.
Λογικό είναι να διερωτηθείτε, τι θα έβρισκε ως ελκυστικό στην υποψηφιότητα του κου. Σαμαρά, οποιοσδήποτε φορέας προώθησης των ενδιαφερόντων ενός επιχειρηματία σαν τον κο. Μπόμπολα, ανεξαρτήτως αν μιλάμε για τον "Ελεύθερο Τύπο" ή για οποιαδήποτε άλλη εφημερίδα.
Πρώτα απ' όλα, αυτά τα ενδιαφέροντα, ταυτίζονται με το σύστημα ΠαΣοΚ και γι' αυτό το λόγο, το σύστημα ΠαΣοΚ πρέπει όχι απλά να επιβιώσει, αλλά να μακροημερεύσει. Με την κεντρώα διεύρυνση της κας. Μπακογιάννη, αλλά και με το επικοινωνιακό της απίλ, η ΝΔ θα καθίστατο άμεσα ανταγωνιστική, πολιτικά και εκλογικά. Με τον ιδεολογικό εξαγνισμό, την πολιτική αυτοκάθαρση και τον κομματική εκκαθάριση που θα επέλεγε ο κος. Σαμαράς, η ΝΔ δύσκολα θα διεκδικούσε τη διακυβέρνηση στα τέσσερα χρόνια, έχοντας διαμορφώσει μία καθαρή πλειοψηφική κοινωνικοπολιτική συμμαχία. Επιπλέον, ο κος. Σαμαράς δε θα ερχόταν σε άγρια προσωπική αντιπαράθεση με τον κο. Παπανδρέου, λόγω της παλιάς φιλίας που τους συνδέει και επομένως η αντίδρασή του σε σκανδαλώδεις συμφωνίες του συστήματος ΠαΣοΚ με τους εργολάβους, θα ήταν πιο άτονη από εκείνη της κας. Μπακογιάννη, η οικογένεια της οποίας έχει ανοικτούς λογαριασμούς από το παρελθόν με τη λεγόμενη Διαπλοκή, στα αίτια δημιουργίας των οποίων θα αναδιφήσουμε άλλη φορά.
Ως κατακλείδα, ας καταστεί απολύτως σαφές, ότι πρέπει να βάλουν για τα καλά στο μυαλό τους όλοι, εκδότες, «εκδότες» και δημοσιογράφοι, ότι στη σύγχρονη εποχή της υπερπληροφόρησης, ο κόσμος δεν μασάει πλέον «κουτόχορτο» και όλες οι σκοπιμότητες γίνονται αντιληπτές, αργά ή γρήγορα.
Και όσες δε γίνονται αντιληπτές, εμείς οι bloggers αρθρογράφοι εδώ είμαστε για να τις βγάζουμε στη φόρα.
ΠΗΓΗ: poleatics
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου